Weeral weekend :)

Het is weer zondag, dus onze week is hier weeral om… de tijd vliegt hier!

Vrijdagavond begon mijn weekendgevoel weer te kriebelen en ging ik samen met andere studenten van Artevelde salsales volgen. Ja man, wat een tegenvaller… Eens aangekomen kregen we een badge met ‘try-out’ opgespeld en werd ons verteld hoe het allemaal ineen zat. Eerst een sessie proberen, dan een sessie waarin ze advies gingen geven over jouw persoonlijke dansstijl, je moest alle lessen volgen en thuis met de cd oefenen en op het einde van de maand moest je een test afleggen! Ja help! Niks te konten en billen shaken, neen hoor, heel stijfjes de ‘hoekzwaai’ en ‘side kick’ oefenen. Helemaal op het einde moesten de vrouwen steeds van man wisselen, ai ai ai dat was ook wat, die Surinamers kunnen er wat van ze! Ik kreeg enkele keren een snauw dat mijn armen niet los hingen en dat ik pompte met mijn hand ofzo, hehe ik begreep er niks van… Ik denk dus dat ik het salsagebeuren maar laat voor wat het is :) .

Zaterdag werd een chilldagje. Het was straaaalend weer dus konden we niets anders doen dan een duikje te nemen in het zwembad ‘De witte lotus’. Nu we eindelijk die heldere blauwe lucht zagen dachten we, yes we gaan eens bruin worden… Spijtig genoeg werd het een ander kleurtje (lees: rood :) )

Na het zonnen en zwemmen vertrokken we richting Onafhankelijkheidsplein. Hier was vanalles te gebeuren want het was CARNAVAL!!! Jammer genoeg werd het niet zo uitbundig gevierd dan we hadden gehoopt. Er was 1 carnavalstoet met enkele buikdanseressen, trommelaars en heel veel verklede (megaschattige!!!) kindjes. Wel eens leuk om te zien!
Ik vond het weer eens hoog tijd om iets speciaals uit te proberen qua eten, dus ik bestelde maar masoesa moksie alesie met kip. De naam op zich zei me eigenlijk niks (buiten de kip dan he) maar ik moet zeggen het was lekker! (Gele rijst met gebakken bananen, iets van een rare groente, gebakken en gestoofde kip)

‘s Avonds werd het nog een gezellige avond. Met de andere Arteveldestudenten en nog een collega van mijn zomerwerk (die hier ook toevallig in Suriname verblijft) gingen we nog wat drinken. Eerst naar t vat en daarna naar de cocktailbar Zanzibar (lekkere cocktails ;))
Vandaag, zondag, was het vroeg opstaan. Om half 7 stond Rocher al voor de deur om ons naar de vroege markt te brengen. We zagen weer zeer vreemde dingen waar we de naam alweer van vergeten zijn en namen ons voor om weer nieuwe dingen te kopen om te proeven.

Voor de middag vertrokken we op fietstocht. We huurden fietsen en gingen met de veerboot naar Commewijne. Daar begon onze tocht richting ‘Peperpot’, een oude koloniale plantage die er nog in oorspronkelijke staat bijlag. Toen we de afgelegen plantage eindelijk hadden bereikt, was een pauze zeker nodig. Onze lekkere meegebrachte boterhammen met choco (of is het nu choco met boterham ?) gingen goed binnen. Onze speciale paarse blubberachtige sterappels, meegebracht van de markt, vielen toch iets minder in de smaak…

Na een hevige korte regenbui wandelden we even op de plantage: oude sluizen, een fabriek met daarachter een stukje mooie ongerepte natuur met vele rare waterbeestjes en mooie kleurrijke vogels. Het was er vooral ook windstil en het was dus echt SMELTEN in die zon! We smeren ons voor dood, maar het helpt niet! (Lang leve Aftersun!)

Onze tocht terug was wonder bij wonder veeeel korter dan de heenweg, maar zoveel te beter, onze kuitspieren waren genoeg getraind vonden we. We namen terug de veerboot richting ‘Waterkant’ en trakteerden ons in de Zuz & Zo nog op een lekkere tosti of soep.

Morgen begint de week weer (al week 4, pfff) en we zullen weer les geven. Voor mij is het al de laatste week op mijn stageschool, aangezien ik de week daarop naar de school van Lieselot en Sofie ga voor een boekenproject. Ik vind het wel jammer, ik begin net de kindjes wat te kennen en ze komen steeds meer naar me toe… Het zal wel even stressen worden want deze week komt mijn begeleidster, mevrouw Blankendal, beoordelen. Hopelijk lukt het morgen goed, begrijpen de kinderen me en zing ik niet vals tijdens mijn muziekles ;) hehe

Letizia

Verschillen in het onderwijs? Bestaat dat?

Oeps, het is weeral even geleden… We hebben het dan ook zo ontzettend druk met naar school gaan, lesvoorbereidingen schrijven, koken, kuisen, wassen, verkennen, plezier maken, genieten,…

Maar hier dus nog eens een berichtje voor degene die ons nog steeds volgen (bedankt daarvoor!).

Eerst en vooral moet ik even melden dat degene die telkens stiekem vooral kijken voor Letizia en Sofie zich niet achteruit gestoken hoeven te voelen! Het lijkt misschien steeds alsof ik alles op de blog schrijf, maar de eerste berichten schreven we telkens samen en het gebeurde nu toevallig altijd dat ik degene was die het op de blog zette. Dus geen getreur, alles wat we schreven, beleefden we alle 3 en was ook geschreven voor IEDEREEN!!!

Dit bericht is dan weer wel alleen van mij, maar nog steeds voor iedereen!

Ik wil jullie gewoon even laten weten hoe het hier allemaal draait op onze praktijk (en dan vooral die van mij, deze keer). We verschijnen de laatste tijd meer en meer voor de klas, wat leuke en minder leuke, maar allemaal even interessante ervaringen met zich meebrengt. Zoals we al vertelden is het onderwijs hier behoorlijk verschillend met dat van ons en zijn de kinderen onze ‘Vlaamse’ manier van lesgeven niet zo gewoon!

Even een voorbeeld?
Hier gaan we…

Ik gaf een lesje rond bijvoeglijke naamwoorden en zoals al onze cursussen ons voorschrijven is het gouden ingrediënt voor een goede les, variatie! Dus wat doet Lieselot? Variëren, wat nog zeer beperkt bleef, maar blijkbaar al iets te hoog gegrepen was. Ik stak in mijn les een kort spelletje met 2… Partnerwerk, ooit al van gehoord? Ik zie jullie nu al allemaal gretig knikken achter jullie computer, wel hier is dit wel anders!

Ik leg uit dat de ene leerling een voorwerp moet noemen uit de klas en dat de andere leerling er een passend bijvoeglijk naamwoord moet proberen bijplaatsen. Ik vraag, zoals ik hier zeer regelmatig in mijn lessen doe: ‘Hebben jullie het begrepen?’ en zoals gewoonlijk krijg ik ook nu weer het antwoord (in koor): ‘Ja, juffrouw!’
‘Goed, aan het werk dan maar!’ Om de één of andere reden blijven de kinderen mij allemaal aankijken?! Ik voel al enkele grijze haren door mijn hoofd schieten, terwijl ik al mijn moed bij elkaar raap om het nog eens uit te leggen. Dat nog eens uitleggen gebeurde met handen en voeten, toneeltje, alles erop en eraan… Ook na deze keer: ‘Hebben jullie het verstaan?’ ‘Ja, juffrouw!’, waarop ik toch nog eens even vraag: ‘ZEKER?’ en oh jawel ook hier krijg ik weer het antwoord: ‘Ja, juffrouw!’ Ik zeg dus dat ze aan het werk mogen. Misschien kunnen jullie het al raden en inderdaad het ondenkbare gebeurt, weer blijven er zo’n 25 paar ogen op mij gericht…
Is dit een pruik? of heb ik nu gewoon een hele bos grijze haren?

Maar zoals dat gaat, leg je het nog eens uit en nog eens om dan uiteindelijk toch klassikaal te eindigen… Lag het nu aan mij???

Wel, ik kan jullie zeggen dat Sofie op datzelfde moment deze les in de parallelklas aan het geven was en zij met IDENTIEK hetzelfde verhaal naar huis kwam…
Lag het nu aan ons???

Hoe kan je dan ook ooit geen moed meer hebben om 25 van 'deze' leerlingen niet 500 000 keer opnieuw uitleg te geven?!

Verschillen zijn zeer interessant, soms vermoeiend, maar ook zo motiverend om verder te gaan en deze kinderen iets te tonen dat ze nog nooit meemaakten!
Hier stop ik mijn relaas om weer even in de lesvoorbereidingen te duiken om ook deze week deze SUPER schattige kinderen dingen wijs te maken die oh-zo-belangrijk zijn!

We gaan ervoor!

Lieselot

De tijd vliegt!

Er is weer een weekje voorbij gevlogen. De eerste dagen observeerden we er weer op los, maar op woensdag staken we de handen uit de mouwen om ons eerste uurtje vooraan in een Surinaamse klas door te brengen. Sofie gaf iets rond breuken, Letizia rond een klankverhaal en Lieselot ging voor het kloklezen. Allemaal heel leuk, maar niet evident. We braken onze hoofden om met zo weinig mogelijk materiaal en een zeer beperkte handleiding een waardevolle les te kunnen geven. De grote klasgroepen zijn heel anders dan bij ons: de kinderen zijn het niet gewoon om op onze manier les te krijgen en dan nog door een juf met een andere huidskleur en een zeer vreemd accent… Alle ogen stonden wijd open, maar de mondjes van deze kinderen zijn toch moeilijk te stoppen!
Onze lesopdrachten voor volgende week zijn al vastgelegd en de lesvoorbereidingen in de maak…
Maar zelfs dat stopt ons niet om in het weekend toch wat te genieten van het MOOIE Suriname!

Vandaag konden we voor de eerste keer ‘uitslapen’ (maar de warmte gunt het ons niet, om 9 uur is een frisse, ijskoude douche zeer welkom!). Het is hier nog steeds warm, maar ook vandaag waren er weer enkele plaatselijke regenbuien. Dit hield ons absoluut niet tegen om er op uit te trekken! We zagen hier al mooie vlinders langs onze ogen passeren, waardoor we een bezoekje aan de vlinderkwekerij niet aan ons wouden laten voorbij gaan. Eitjes, poppen, vlinders,… We gaven onze ogen goed de kost, echt WAW! Naast al deze schoonheid zagen we ook indrukwekkende wurgslangen en kleine en grotere schildpadden! Dit was alvast weer een succes!

Gelukkig staat er nog 1 dagje weekend voor de deur wat wij zullen vullen met een, hopelijk heerlijk, boottochtje op de Surnamerivier.

Voila, dit was het dan weer, hou jullie goed daar… Wij doen hier ZEKER hetzelfde!

P.S.: Oh ja, ook hier verschijnen de beertjes, de hartjes, de lippen, de rode bloemen, de rode kleren, de liefde (niet bij ons natuurlijk),… Valentijn alom! HAPPY VALENTINE AAN ALLEN!

Ons eerste weekend!

Ons eerste weekend Suriname was nat, druk, te kort en best wel plezant!
Zaterdag was werk- en wasdag… Een huishouden runnen is toch niet te onderschatten hoor (dank u mama)!

Na al dat zware werk hadden we echt wel een chineeske verdiend, mmmmmmm!!!

De volgende morgen werden we gewekt door een walm van pindasaus, levertjes en niertjes, kip op z’n Surinaams en allerlei pikante geuren. Onze kokkin (medestudente), Claudia, was al druk in de weer met de voorbereidingen voor ons dagje uit. Om 10u arriveerden 2 vrienden van haar met een busje om zo de ondergelopen straten van Paramaribo te trotseren. Na het holderdebolder, heen en weer geslinger op rode zandwegen (de Afobakaweg) met vele diepe putten, kwamen we terecht in een mooi stukje savannewoud! We stonden versteld van de prachtige, ongerepte natuur met zijn zwart, rode (denk aan cola) water.


En jaja, enkelen van ons waagden de sprong in het duister… HEERLIJK! (Letizia, Lieselot en zelfs Annelies die haar doodangst voor bloedzuigers overwon (ze had voor de zekerheid zelfs zout voorzien).)



Het zwemmen, een bbq en wat regen waren de ideale recepten voor het afsluiten van onze eerste week!

Nog even dit:
Hoe zouden jullie kleine regentijd definiëren?
Hier is alvast onze definitie: een warme, natte, vochtige, pletsende regen die de stad in rep en roer zet. De straten zijn overstroomd, de riolen kunnen al dat water niet slikken, klaslokalen en huizen lopen onder, maar toch verliezen de Surinamers hun lach niet!!! (Ook deze definitie zouden Surinamers niet gegeven hebben voordien. Wat wil grote regentijd dan wel niet zeggen? Iemand een idee?)

Onze scholen

Ookal zitten we in het rustige Zuid-Amerika, toch was het hier onmiddellijk alles geven!
Maandag maakten we al kennis met de hogeschool en onze stagebegeleiders. Eerst een rondleiding door het CPI (onze hogeschool) en nadien een babbel met 5 gezellige Surinaamse madammen. Deze vertelden ons alvast een beetje over wat ons hier allemaal te wachten staat! Na deze uitleg voelden we ons al iets meer op ons gemak, maar toen…

De volgende dag was het vroeg dag, de scholen beginnen hier al om 8u. Een hectisch gedoe om er op tijd te geraken, maar het is ons allemaal gelukt. (Na het trekken van naampjes kwam Letizia er net iets minder goed vanaf en zit zij alleen op een school, maar geen nood… Zij kan wel haar mannetje staan!)
Na 1 dag op de scholen te hebben doorgebracht, hebben we ontzettend veel gezien (te veel om ALLEMAAL te vertellen), maar we kunnen jullie alvast meedelen: het is een hemelsbreed verschil!!!
De leerkracht in ons komt stilaan naar boven en wil zo snel mogelijk in actie schieten. Zo kunnen we spoedig deze oneindig schattige kindjes onze leerlingen noemen!
Morgen en overmorgen worden nog vroeger, we worden al om 7u verwacht op de hogeschool (overdrijvers ;-)!).

Naast al die schoolse dingen, hebben we ook al een hele hoop andere dingen beleefd, zoals vreemde smaken, woorden, geuren, beesten (!), supermarkten, en nog zoveel meer leren kennen!

Wat we hiermee bedoelen? Gekko’s (soort salamander); reuzekakkerlakken; fruit met rare stekels, typisch gerecht: Roti (zie foto); woorden als hey fa (hoe gaat het? (zie de boomhut)), bredé (brood), boem (boom), aogo (het gaat lukken!) en ga zo maar verder (dit is Surinaams, maar het Nederlands is toch ook iets apart);…

We zijn hier amper 3 dagen en hebben al zoveel opgenomen van alles om ons heen, maar wees gerust… De verhalen zullen blijven komen!

Aankomst in Suriname

Na maanden wachten werd het weken, na weken werd het dagen, na dagen werd het uren en na uren werd het… EINDELIJK we zijn ermee weg!!!



We waren nog maar weg en het begon al… Ons avontuur!
In het vliegtuig keken we even omhoog en… zoek de fout:



Mega vriendelijke stewardessen en Surinamers gecombineerd met alvast enkele voorproefjes van de Surinaamse cultuur: vreemd eten (onze favoriete bezigheid), de toch net iets andere taal (spreek daar niet over fruitsap of je krijgt een rare blik en ook wel wat uitlacherijen, die ons de hele vlucht achtervolgde), …

Na een eindeloze vlucht stapten we de warmte binnen (31° C, puffen maar) en werden we door het nogal chaotische verkeer naar huis gevoerd.
Eerst nog even iets te drinken halen en een kleine rondleiding door de stad waarbij onze ogen niet goed wisten waar eerst te kijken…
Toen we eindelijk ons huisje te zien kregen, konden we gaan ‘pap’ meer zeggen!

Mmmmmmmm, ons bedje deed deugd…

Nu kan het pas echt beginnen!