Brownsberg

Trinnnnnnnnnnnnnngggggggggggg (5uur) … man man man, dit is echt te vroeg! Gelukkig staan er weer spannende dingen op het programma!

Om 6.45u (wat weer een Surinaams uur was … en wij maar vroeg opstaan) reed het busje richting Brownsberg onze straat binnen. Met nog 3 andere Hollandse meisjes reden we het volgende avontuur tegemoet.
Even een stopje en dan was hij daar: THE AFOBAKKAWEG! (de rode weg, waarover jullie nogal eens lazen. Toen waren we nog fan!)

Na ongeveer 3,5 uur hobbel gebobbel, kwamen we eindelijk aan op onze bestemming: Brownsberg, bekend om het mooie uitzicht over het stuwmeer, Prokopondo en schitterende watervallen.


Nog even snel wat fris drinken in onze rugzakken steken en dan op pad. Na een eindje stappen kwamen we bij uitzichtpunt 1, na nog even bij punt 2 en jaja, na nog even bij punt 3. Ik kan jullie verzekeren, ze waren allemaal behoorlijk mooi (enkel jammer van het toch wat mistige weer boven het meer)!


Toch even melden: wij, de stagiaires uit België, zijn gelukzakken. We waren nog maar weg en terwijl ik de woorden ‘komaan brulapen laat jullie horen’ zei, sprongen ze boven onze hoofden van de ene tak naar de andere. Gehoord hebben we ze inderdaad niet, maar gezien… Echt super! (dit komt de gids zelden tegen, jihaaaa!)

En nu… tijd voor het bezichtigen van de watervallen. Met een stevige pas, deugdhebbend van de beweging en natuurlijk weer nood aan verfrissing, dalen we de berg af naar de Leoval. (Steil!)
Even wachten tot er een hele hoop andere Vlaamse meisjes weg zijn en ons genieten kan beginnen. Aangezien we al heel wat regen hebben moeten trotseren de laatste tijd, was de waterval best wel hevig (de regen was dan toch nog voor iets goed).

En zoals het hoort… wij onder het IJSkoude water… HEERLIJK!


In de prachtige natuur, een super waterval en (geen wakke, maar krokante) prinskoek in de hand waanden we ons weer even in het paradijs!

Na een afdaling, komt jammer genoeg ook steeds een klim… We gingen er weer stevig vandoor, met wel eens waar wat stops om ervoor te zorgen dat we niet helemaal zouden wegsmelten en we weer even op adem konden komen… even een zalig stapke zetten, dat doet goed!

Aangekomen op de berg, een hapje eten en oh ja, jullie kunnen het al raden:

THE AFFOBAKKAWEG!
Nooit, duurde hij zo lang en nooit waren we zo blij Dennis in zijn ozon-wagen te zien! Wat Dennis daar deed? Lees snel verder, want hij voerde ons weer het volgende uitje binnen!

Brownsberg was weer puur genieten alleen zullen we met een gelukkig hart vanuit het vliegtuig kunnen zeggen: ‘rode weg, tot nooit meer!’ (hij wordt geasfalteerd. Wanneer? Nog even geduld…)

Lieselot