In een Surinaamse auto, op een Surinaamse weg, op weg naar een Surinaams weekendje luidde er Clouseau uit de boxen van de auto en zoals het dan gaat met 5 Belgische meisjes: de liedjes werden luidkeels meegekweeld… HEERLIJK!
Na zo’n 2 uur rijden komen we aan op een plaats waar we, dachten we, pas volgend weekend naartoe zouden gaan. Oeps, communicatiefoutje (wat hier wel eens meer gebeurt)… We zitten dus nu in Republiek (een soort vakantieoord in het binnenland).
Na nog geen 5 minuten te hebben neergezeten op een plaats waar we niets zagen (het was al donker), waar het behoorlijk vuil lag, kregen we bezoek…KNAL… nummer 1:
.JPG)
Ja excuseer, dat was wel even schrikken. En dan wordt op de koop toe deze bosspin nog even hardhandig vermoord (we vinden ze allemaal maar akelig, maar toch… ocharme dat beestje!). Van deze schattige spinnetjes paraderen er nog een paar keer 1’tje voorbij onze waakzame ogen, maar geen nood… stoere mannen in de buurt!
Na een kleine, grote kuis van het huis, zitten we nog gezellig wat na te praten en komen Letizia en ik in een gesprek terecht met Dennis waarin hij, ‘onze vader’, ‘zijn dochters’ graag wat levenswijsheid wil meegeven:
Er zijn 3 regels in het leven:
1. The past is forgotten.
2. The present is a gift.
3. The future is a mistery.
Meisjes, vergeet nooit: alles wat je wil, kan je bekomen!
Na deze lange, zeer interessante babbel, schieten we in actie (het is ondertussen al 23u en er moet nog gegeten worden). We maken frietjes… mmmmmmmmmmmmmm… met een Surinaams smaakje wel eens waar, maar we mogen ook weer niet te streng zijn, he?!
Na een nachtje niet al te best slapen, eten we een lekker ontbijt en geraken we weer aan de praat met Dennis en deze keer ook zijn vrouw, Sherida… Een praatje over wij in Suriname, waarbij we uiteindelijk uitkomen bij onze, jammer genoeg ook bestaande, frustraties. Dit is dan vooral: het onderwijs! Tof om met Surinamers te praten waarbij je duidelijk eerlijk je hart kan luchten en die dan nog eens ongeveer op dezelfde golflengte zitten!
ZALIG om te ervaren dat er in Suriname mensen zijn die zien dat het onderwijs toch niet helemaal loopt zoals het zou moeten: ER IS NOG HOOP!
Vandaag staat er ook een verkenningstocht door Republiek op het programma: Dennis aan het stuur en wij met z’n allen in de bak. En zo komen we terecht bij 2 prachtig schone, verfrissende kreken!
Na ons uitje is het weer een raar uur, maar toch nog een uur blijkbaar om onze maaltijd te nuttigen.
Met een klein hartje gaan we ons bord opscheppen, maar… wow …. Het valt goed mee! (We zijn hier een maand en het eten begint ons behoorlijk zwaar te vallen. Surinamers kennen dan ook geen mate: allemaal zoooooo zoet, pikant, bitter, vreemd, …)
Na nog een opkuisje zijn we dan weer de piste in en zijn we na een ritje (met ook weer even Clousseau) weer gezellig thuis!
Dank u Dennis, Sherida, Rocher, Sean, Simonne, Whitney… Dit was een geslaagd tijdje!!!
Lieselot
1 opmerking:
ik wist zo dat dit van Lieselot was!
Waarom?
Hugo
Een reactie posten