Het lijkt alsof het gisteren was, maar al 2 maanden geleden stonden wij: Annelies, Iemke, Letizia, Sofie en ikzelf gepakt en gezakt klaar in de luchthaven van Amsterdam om een avontuur aan te gaan waarvan we helemaal niet wisten wat te verwachten! Een ervaring, dat wordt het zeker, maar een ervaring, wat is dat precies? Wel, voor ons is een ervaring (in Suriname) iets mooi, moeilijk, leuk, grappig, kort, lang, … Alles wat je maar kan bedenken van gevoelens is hier de révu gepasseerd, behalve: aiaiaiai, IK WIL NAAR HUIS (geen sprake van!)!
We leerden geweldige mensen kennen zoals Dennis en zijn familie, meneer Eduards, gewoon grappige, vriendelijke Surinamers,… Maar ook minder vriendelijke mensen zoals griezelige mannen die ons volgden, gewoon de mannen in het algemeen die ons nafloten, de vrouw van het internetcafé, niet zo vriendelijke Surinamers (oh jawel, die bestaan ook),…
Ook, en dit dan vooral, kwamen we terecht in een onderwijswereld waarin we ons niet altijd even goed thuisvoelden! Misschien leek het er op de blog weinig over te gaan, maar bij ons thuis werden er urenlange gesprekken gevoerd over het Surinaamse onderwijs, vandaar de nood jullie iets anders te vertellen. Dit in enkele woorden omschrijven? Laat ons daar niet eens aan beginnen. Wie interesse heeft, laat maar weten. Rek vooral genoeg tijd uit!
Laat ons in het algemeen zeggen dat het onderwijs er hier helemaal anders aan toe gaat: het lesgeven, de manier van omgaan met de kinderen en dan vooral de kinderen met extra nood aan zorg, de mentaliteit van de leerkrachten,… Niet eenvoudig, maar zeer goed voor onze visie op het onderwijs. Na deze stage is het duidelijk dat wij toch ons idee hebben over een goede leerkracht en goed onderwijs. Is dit niet belangrijk om als leerkracht stevig in je schoenen te staan?!
Om even alles van de werkweek van ons te spoelen, werden de weekends telkens een groot succes. Suriname met zijn prachtige natuur heeft ons telkens weer kunnen verbazen!
Naast dit alles was er nog onze thuis! Met 5 meisjes in een huisje, inderdaad dat kan af en toe eens ferm stuiven, maar dit, echt waar, zowel in de negatieve als in de positieve zin (vooral het laatste laat ons zeggen)! Het zwarte gat lacht ons toe, maar ook dat Begische ritme zal er weer snel inzitten! Toch zullen deze 2 maanden blijven hangen in mijn hoofd tot vervelens toe (dan vooral voor de anderen), maar het was echt een SUCCES, ik raad het iedereen aan en ik denk dat ik in naam van iedereen mag spreken als ik zeg:
DIT HAD IK VOOR GEEN GELD VAN DE WERELD WILLEN MISSEN!
We leerden geweldige mensen kennen zoals Dennis en zijn familie, meneer Eduards, gewoon grappige, vriendelijke Surinamers,… Maar ook minder vriendelijke mensen zoals griezelige mannen die ons volgden, gewoon de mannen in het algemeen die ons nafloten, de vrouw van het internetcafé, niet zo vriendelijke Surinamers (oh jawel, die bestaan ook),…
Ook, en dit dan vooral, kwamen we terecht in een onderwijswereld waarin we ons niet altijd even goed thuisvoelden! Misschien leek het er op de blog weinig over te gaan, maar bij ons thuis werden er urenlange gesprekken gevoerd over het Surinaamse onderwijs, vandaar de nood jullie iets anders te vertellen. Dit in enkele woorden omschrijven? Laat ons daar niet eens aan beginnen. Wie interesse heeft, laat maar weten. Rek vooral genoeg tijd uit!
Laat ons in het algemeen zeggen dat het onderwijs er hier helemaal anders aan toe gaat: het lesgeven, de manier van omgaan met de kinderen en dan vooral de kinderen met extra nood aan zorg, de mentaliteit van de leerkrachten,… Niet eenvoudig, maar zeer goed voor onze visie op het onderwijs. Na deze stage is het duidelijk dat wij toch ons idee hebben over een goede leerkracht en goed onderwijs. Is dit niet belangrijk om als leerkracht stevig in je schoenen te staan?!
Om even alles van de werkweek van ons te spoelen, werden de weekends telkens een groot succes. Suriname met zijn prachtige natuur heeft ons telkens weer kunnen verbazen!
Naast dit alles was er nog onze thuis! Met 5 meisjes in een huisje, inderdaad dat kan af en toe eens ferm stuiven, maar dit, echt waar, zowel in de negatieve als in de positieve zin (vooral het laatste laat ons zeggen)! Het zwarte gat lacht ons toe, maar ook dat Begische ritme zal er weer snel inzitten! Toch zullen deze 2 maanden blijven hangen in mijn hoofd tot vervelens toe (dan vooral voor de anderen), maar het was echt een SUCCES, ik raad het iedereen aan en ik denk dat ik in naam van iedereen mag spreken als ik zeg:
DIT HAD IK VOOR GEEN GELD VAN DE WERELD WILLEN MISSEN!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten